Μία έκθεση έργων που προέκυψε μέσα από την συνεργασία και ανταλλαγή γνώσεων μεταξύ καλλιτεχνών από την Τουρκία, την Ελλάδα, την Σερβία και την Αγγλία σε αναζήτηση διατοπικής αλληλεγγύης σε έναν υπερσυνδεδεμένο κόσμο.
SEE IMAGES FROM THE PRIVATE VIEW
TransLocal Cooperation exhibition, Connect for Creativity from Furtherfield on Vimeo.
Το γεγονός ότι ο κόσμος μας είναι πλέον υπερσυνδεδεμένος μας έχει δώσει τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε ή και να βρισκόμαστε ταυτόχρονα, σε διαφορετικούς φυσικούς και ψηφιακούς τόπους. Αποτέλεσμα αυτής της δυνατότητας είναι το ότι οι ταυτότητές μας καθορίζονται αυξανόμενα από παραπάνω από έναν τόπο και πολιτισμικό πλαίσιο. Αυτή η κοινωνική και πολιτισμική πλευρά της παγκοσμιοποίησης περιγράφεται συχνά με όρους «διατοπικότητας», όπου τα γεγονότα, οι συνθήκες και οι σχέσεις που συναντώνται σε μία περιοχή μπορούν να επηρεάσουν και να συνδεθούν ταχύτατα με τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν σε μία άλλη.
Η έκθεση «Διατοπικές Συνεργασίες» και τα έργα αυτής, εξερευνούν τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να οργανώσουμε από κοινού τις αποστάσεις και τις διαφορές μέσα αλλά και προς όφελος των διατοπικών μας κοινωνιών. Η έκθεση παρουσιάζει μία επιλογή έργων που δημιουργήθηκαν από καλλιτέχνιδες και καλλιτέχνες με καταγωγή από την Τουρκία, την Ελλάδα, την Σερβία και το Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη διάρκεια της συμμετοχής τους σε residencies στο ATÖLYE στην Τουρκία, Bios στην Ελλάδα και Nova Iskra στην Σερβία. Τα έργα θέτουν το ερώτημα πώς πιθανά θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε αυτές τις πολλαπλές ταυτότητες και τις δημιουργικές εκφράσεις τους καθώς μοιραζόμαστε αυτές τις νέες συνδέσεις και είμαστε ανοιχτοί για μεγαλύτερη συνεργασία και ενσυναίσθηση.
Τα έργα επιλέχθηκαν από την επιμελητική ομάδα μας που απαρτίζεται από επιμελήτριες με καταγωγή από την Τουρκία, την Κύπρο, την Σερβία και την Αγγλία, και περιλαμβάνουν μέσα και τεχνολογίες που ποικίλλουν από εικονική πραγματικότητα και 3D printing έως προβιοτική ζύμωση και εθνογραφική τεκμηρίωση. Οι καλλιτέχνες εξερευνούν τις προκλήσεις των ανθρώπων, των πολιτισμών και των ιδεών που έχουν εκτοπιστεί χωρικά και χρονικά, καθώς και τις δυνατότητες επανεκτίμησης και επαναδιαπραγμάτευσής τους με στόχο την διατοπική αλληλεγγύη και την ανταλλαγή γνώσης μέσα σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο.
Ανάμεσα στο εδώ και τώρα, το εκεί και τότε, μεταξύ της ορμητικής και εξελισσόμενης μετατόπισης των ανθρώπων στο Hasan Keyif της Τουρκίας και τον εκτοπισμό των πολιτών που υφίστανται εξώσεις στο Βελιγράδι της Σερβίας, οι καλλιτέχνες εξετάζουν τις επιδράσεις της παγκοσμιοποίησης σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές και αναδεικνύουν το πώς τα «τοπικά» ζητήματα μπορούν να πληροφορήσουν και να δώσουν απαντήσεις με έναν τρόπο που υπερβαίνει τα σύνορα και τα πολιτισμικά πλαίσια.
To 18μηνο έργο Connect for Creativity πραγματοποιείται υπό την εποπτεία του Βρετανικού Συμβουλίου σε συνεργασία με το ATÖLYE και το Abdullah Gül University στην Τουρκία, το Bios στην Ελλάδα και το Nova Iskra στην Σερβία. Το έργο είναι μέρος του προγράμματος Intercultural Dialogue που πραγματοποιείται από το Yunus Emre Institute και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Δημοκρατία της Τουρκίας. Το έργο στοχεύει στη δημιουργία ενός δικτύου δημιουργικών κόμβων ανά την Ευρώπη το οποίο θα προάγει τις δημιουργικές αναζητήσεις και συνεργασίες και θα συμβάλλει σε μία πιο συνεκτική, ανοιχτή και συνδεδεμένη κοινωνία των πολιτών.
Το Πρόγραμμα Art and Technology Residency εστιάζει στην διαπολιτισμική συνεργατική εμπειρία και φέρνει κοντά καλλιτέχνες από την Ελλάδα, την Σερβία, την Τουρκία και την Αγγλία. Το πρόγραμμα διεξήχθη παράλληλα στην Αθήνα, το Βελιγράδι και την Κωνσταντινούπολη και φιλοξένησε τέσσερις καλλιτέχνες σε κάθε πόλη, συνολικά δώδεκα συμμετέχοντες στο πρόγραμμα. Μέσω του προγράμματος που διήρκησε έξι εβδομάδες οι συμμετέχοντας διερεύνησαν το πώς οι δικτυωμένες κοινωνίες μπορούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη συνοχή έτσι ώστε να αντιμετωπίσουν την αβεβαιότητα και τις μεταβολές που χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Τα έργα εκτίθενται στην γκαλερί Furtherfield, στην καρδιά του πάρκου Finsbury. Ένας αστικός πράσινος χώρος που χρησιμοποιείται από περίπου 55.000 άτομα κάθε εβδομάδα, το πάρκο Finsbury βρίσκεται στα σύνορα τριών δήμων του Λονδίνου, σε μία πολυπολιτισμική γειτονιά, με περίπου 200 διαφορετικές γλώσσες να ομιλούνται τοπικά από μεγάλες κοινότητες μεταναστών. Συγκεκριμένα, η περιοχή στεγάζει τις μεγαλύτερες τουρκικές και ελληνικές κοινότητες της Αγγλίας και συνορεύει με την μεγαλύτερη σερβική κοινότητα στο Δυτικό Λονδίνο.
Θεόδωρος Καρυώτης, Τόνια Κατερίνη, Στάθης Μητρόπουλος, Nemanja Pantovic και Ana Vilenica
Το έργο διερευνά τις διαδικασίες που οδήγησαν σε ένα μεγάλο κύμα εξώσεων στην Σερβία και το συνδέει με την ελληνική πραγματικότητα όπου το νομικό πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας είναι προγραμματισμένο να «λήξει» τον Απρίλιο του 2020. Πρόκειται για μία έκδοση που έχει παραχθεί συλλογικά και λειτουργεί ως ένα όχημα πληροφόρησης για τους αγώνες στο πλαίσιο μίας διαρκώς αυξανόμενης παγκόσμιας στεγαστικής κρίσης.
Κατεβάστε και μοιραστείτε τα δικά σας αντίτυπα τώρα
Προβιοτικές Τελετουργίες, Ioanna Man
Οι πόλεις είναι πολύπλοκα οικοσυστήματα και η ανθρώπινη ύπαρξη εντός αυτών εξαρτάται από διαστρωματωμένες σχέσεις φροντίδας. Οι Προβιοτικές Τελετουργίες επιδιώκουν να καθιερώσουν νέες συνήθειες για μία ζωή στην πόλη που δεν συμπεριλαμβάνει μόνο τον ανθρώπινο παράγοντα. Μεγεθυμένα μικρόβια, επαυξημένη πραγματικότητα, ένας διαδικτυακός τόπος και μία σειρά τελετουργιών καθιστούν τον ανθρώπινο παρατηρητή ισότιμο με τον βόμβο της βιόσφαιρας και αναδεικνύουν την εξάρτηση της κοινωνίας από την μικροσκοπική ζωή. Τελετουργίες και εικονογραφίες ποικίλων οργανισμών αναπτύσσουν μία διαδικασία για την βελτίωση της συνύπαρξης με τα μικρότερα στοιχεία της πόλης.
Το ποιείν του εαυτού: επίπεδα του συν-γίγνεσθαι, Yağmur Uyanık
Ένα 3D printed γλυπτό από ψαμμίτη που απεικονίζει έναν υβριδικό χαρακτήρα ο οποίος δημιουργήθηκε από την ένωση των ψηφιακών μοντέλων δύο «αυθεντικών» γλυπτών του Βρετανικού Μουσείου: του Αλεξάνδρου ΙΙΙ του Μακεδόνα (Μέγας Αλέξανδρος), και του Περικλή της αρχαίας Ελλάδας. To έργο συνδυάζει τον ήχο και την γλυπτική, τονίζοντας πως η δημιουργία, η διάδοση και η προστασία της πολιτισμικής πληροφορίας βρίσκονται στα θεμέλια των γεωγραφικών συνθηκών, των μοτίβων εκτοπισμού μετατοπίσεων και της ανιθαγένειας (statelessness). Διερευνά το πώς η ατομική αφήγηση και η συλλογική μνήμη διαμορφώνονται μέσα από την πολιτισμική περιουσία, την πολιτισμική κληρονομιά και τις συμβολικές τους ερμηνείες.
Ροή Συνείδησης / Οι Σπηλιές του Hasankeyf, της Emmy Bacharach
Έχοντας τη μορφή μιας εμπειρίας εικονικής πραγματικότητας, το έργο αυτό εφιστά την προσοχή στην τοπική και διατοπική σημασία του Hasankey, μίας αρχαίας πόλης στην νοτιοανατολική Τουρκία, η ύπαρξη της οποίας απειλείται από το πρότζεκτ Ilisu Dam – που θα προκαλέσει την άνοδο της στάθμης του ποταμού Τίγρη και το επακόλουθο πλημμύρισμα της πόλης. Το έργο αναπαριστά το Hasankey χρησιμοποιώντας φωτογραμμετρία και οπτικό υλικό που έχει συλλεχθεί από την περιοχή, δίνοντας μία γεύση από το μοναδικό περιβάλλον των σπηλαίων, πολλά από τα οποία σύντομα θα πλημμυρίσουν. Ο θεατής βιώνει την εμπειρία από τη θέση του νερού και έτσι, όσο τα σπήλαια σταδιακά βυθίζονται, μία συνθήκη που ομοιάζει με το τραύμα του εκτοπισμένου τοπικού πληθυσμού.
Επάνω στην Πέτρα, της Tamara Kametani
Ως μέρος του GDPR (Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) το «δικαίωμα στη λήθη» σημαίνει ότι ένα άτομο μπορεί, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να αιτηθεί να αφαιρεθούν αρνητικές πληροφορίες που το αφορούν από λίστες αναζήτησης. Το Set in Stone αποτελεί έναν ποιητικό διαλογισμό σχετικά με την επίδραση των υλικών σε φαινομενικά άυλες πτυχές των διατοπικών πολιτισμών. Εν μέσω οργισμένων συζητήσεων σχετικά με τις νόμιμες χρήσεις και παραβιάσεις τόσο της ιδιωτικότητας όσο και ελευθερίας έκφρασης στο διαδίκτυο, το λεργο παρουσιάζει φράσεις για τη ζωή των δεδομένων, χαραγμένες με το χέρι σε αθηναΐκά μάρμαρα, με σκοπό την πρόκληση μιας ιστορικής αντανάκλασης, ή έστω μιας υπενθύμισης των συνεπειών των πράξεων εντός και εκτός των δικτύων.
Τέσσερις στάσεις για τα Ταταύλα (Kurtuluş), του Γεώργιος Μάκκας
Το πολλαπλών καναλιών αυτό βίντεο εξερευνά τη γειτονιά των Ταταύλων (Kurtuluş), που είναι γνωστή ιστορικά ως «Μικρή Αθήνα» (“Küçük Atina” στα Τουρκικά), λόγω ενός ελληνικού πληθυσμού μεγαλύτερου των 20,000 ανθρώπων. Η κοσμοπολίτικη αυτή γειτονιά σήμερα αποτελεί στέγη για τουρκικές, ελληνικές, αρμένικες, κουρδικές και εβραϊκές κοινότητες, ενώ η ιστορική ελληνική επιρροή εξακολουθεί να υπάρχει. Το έργο του Μάκκα απαρτίζεται από συνεντεύξεις των Ελλήνων ανθρώπων που ζουν ακόμη εκεί (Rum), ενώ επιδιώκει να διατηρήσει τη μνήμη του «παλιού Kurtuluş» με το να καταγράψει κάτι το οποίο πρόκειται να εξαφανιστεί για πάντα.
Ruth Catlow, Lina Džuverović, Diana Georgiou, Huma Kabakcı
Το Furtherfield είναι το μεγαλύτερο (απο)κέντρο τέχνης και τεχνολογίας του Λονδίνου. Με εμπειρία μεγαλύτερη των 20 ετών, με 50+ εκθέσεις και παραπάνω από 100 διεθνείς συνεργασίες, το Furtherfield ειδικεύεται σε εναλλακτικά συστήματα οργάνωσης και συν-δημιουργίας. Το έργο του έχει προβληθεί στο BBC, το Guardian, το New Scientist, το Wired, το the Art Newspaper και το Hyperallergic. Συνυπάρχοντας στον χάρτη της γραμμής μετρό Piccadilly με κεντρικούς προορισμούς όπως το Παλάτι του Buckingham, η γκαλερί Furtherfield βρίσκεται στον δήμο Haringey – την τοπική αρχή της Αγγλίας με τα υψηλότερα ποσοστά εισοδηματικής ανισότητας. Το Furtherfield επιδιώκει να παράγει έργο που δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση ότι είναι κάτοχοι των ζωών και των τοποθεσιών τους. https://www.furtherfield.org/
Το Βρετανικό Συμβούλιο είναι ο διεθνής οργανισμός της Αγγλίας που προωθεί τις διαπολιτισμικές σχέσεις και τις ευκαιρίες εκπαίδευσης με δραστηριότητα σε πάνω από 100 χώρες στα πεδία της τέχνης και του πολιτισμού, της Αγγλικής γλώσσας, εκπαίδευσης και της αστικής κοινωνίας. Η άμεση απήχηση του έργου του Βρετανικού Συμβουλίου τον τελευταίο χρόνο έφτασε τα 65 εκατομμύρια ανθρώπους και τα 731 εκατομμύρια ανθρώπους συνολικά, συμπεριλαμβανομένων διαδικτυακών μεταδόσεων και δημοσιεύσεων. Το Βρετανικό Συμβούλιο συνεισφέρει θετικά στις χώρες με τις οποίες συνεργάζεται, αλλάζοντας τη ζωή των ανθρώπων μέσω της προσφοράς ευκαιριών και του χτισίματος διασυνδέσεων και εμπιστοσύνης. Με έτος ίδρυσης το 1934, το British Council αποτελεί μία Αγγλική κοινωνική προσφορά με Βασιλικό Καταστατικό κι ένα δημόσιο σώμα της Αγγλίας. Λαμβάνει 15 τοις εκατό χρηματοδότηση από την Αγγλική κυβέρνηση. https://www.britishcouncil.org.tr
Το ATÖLYE αποτελεί έναν δημιουργικό οργανισμό του 21ου αιώνα, με ένα Στούντιο Στρατηγικής Δημιουργίας που στεγάζεται σε έναν δημιουργικό κόμβο. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Δημιουργικών Κόμβων Ευρώπης. Το ATÖLYE είναι επίσης μέλος του kyu Collective, ενός συνεταιρισμού δημιουργικών επιχειρήσεων, στόχος του οποίου είναι να αποτελεί πηγή δημιουργίας που προωθεί οικονομίες και κοινωνίες. Η δραστηριότητα του ATÖLYE περικλείει όλα τα πεδία δημιουργικής συμβουλευτικής, όπως στρατηγικές, σχεδιασμός, αρχιτεκτονική και τεχνολογία. Παρέχει τις υπηρεσίες αυτές μέσα από ένα μοναδικό, μοντέρνο δίκτυο συμμετεχόντων. https://atolye.io/en/home/
Το BIOS είναι ένας πολιτιστικός οργανισμός που από το 2002 προωθεί τις τέχνες, τους νέους δημιουργούς και τη νέα επιχειρηματικότητα στην Αθήνα. Στηρίζει τις πρωτοπόρες δημιουργικές δυνάμεις, δημιουργεί πεδία διασύνδεσης των τεχνών, της επιστήμης, της κοινωνικής και επιχειρηματικής ζωής και συμβάλλει /επιδρά στην διαμόρφωση της πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης. https://www.bios.gr/
Το Nova Iskra είναι ένας πρωτοπόρος δημιουργικός κόμβος στα Βαλκάνια. Δημιουργήθηκε με την ιδέα να προωθήσει δεσμούς μεταξύ δημιουργικών βιομηχανιών, τεχνολογιών και ανθρώπων, με στόχο να υποστηρίξει την κριτική σκέψη, να ενισχύσει ιδέες, να σχεδιάσει οργανώσεις και να αναπτύξει επιχειρήσεις που καθιστούν ασφαλές το μέλλον, ενώ παράλληλα να παραμείνει ευαίσθητο στο συνεχώς μεταβαλλόμενο παρόν. https://novaiskra.com/en/
Τα πρώτα βήματα για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Abdullah Gül έγιναν το 2007 από το Δημοτικό Συμβούλιο και άλλα εξέχοντα πρόσωπα της Πόλης της Καισαρείας. Στόχος ήταν η βελτίωση του εκπαιδευτικού προφίλ της Καισαρείας ώστε να συμβαδίσει με το αναπτυξιακό όραμα της πόλης. Το Πανεπιστήμιο πήρε το όνομά του από τον 11ο πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, Abdullah Gül, ο οποίος δέχθηκε αυτήν την τιμή. Το πανεπιστήμιο δημιουργήθηκε με στόχο να γίνει ένα υψηλά διακεκριμένο πανεπιστήμιο στην Τουρκία και να συναγωνίζεται τα διεθνή ιδρύματα. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε επίσημα στις 21 Ιουλίου 2010 ως το πρώτο ίδρυμα της Τουρκίας που υποστήριζε το Κρατικό Πανεπιστήμιο. Δέχθηκε τους πρώτους του φοιτητές την ακαδημαϊκή χρονιά 2013-2014. Η εκπαίδευση λαμβάνει χώρα σε μία περιοχή της Τουρκίας όπου βρισκόταν το πρώτο βιομηχανικό σύμπλεγμα, το οποίο μεταμορφώθηκε από ένα μέρος με μεγάλη ιστορική σημασία σε έναν σημαντικό εκπαιδευτικό χώρο. http://www.agu.edu.tr/
Μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 10-11 Δεκεμβρίου 1999, με την οποία η Τουρκία έγινε δεκτή ως υποψήφια χώρα, το κύριο πλαίσιο της οικονομικής συνεργασίας Τουρκίας – Ευρώπης άλλαξε και η οικονομική υποστήριξη της Ευρώπης στράφηκε στους στόχους της πορείας ένταξης και τελικά της πλήρους συμμετοχής. Η αλλαγή αυτή οδήγησε την Τουρκία να καθιερώσει ένα “Αποκεντρωμένο Σύστημα Εφαρμογής” (DIS) στα πλαίσια του οποίου λειτουργεί και το CFCU. Το CFCU, ως Εφαρμοστικό Όργανο, είναι υπεύθυνο για τον συνολικό προϋπολογισμό, τις προσφορές, τα συμβόλαια, τις πληρωμές, τους λογαριασμούς και τις οικονομικές πτυχές όλων των υπηρεσιών, των εφοδίων, των έργων και των επιχορηγήσεων στα πλαίσια των χρηματοδοτούμενων από την Ευρώπη προγραμμάτων. Έχοντας την ευθύνη της “Διεύθυνσης για την Εξουσιοδότηση Προγραμμάτων” (PAO), το CFCU διασφαλίζει ότι οι ευρωπαϊκοί κανόνες, νόμοι και διαδικασίες ακολουθούνται και ότι λειτουργεί ένα ορθό σύστημα αναφορών. Το CFCU συνδέεται διοικητικά με το Υφυπουργείο Οικονομικών, που είναι υπεύθυνο για την οικονομική διαχείριση των χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση. https://www.cfcu.gov.tr/
Ο οργανισμός Yunus Emre είναι ένας δημόσιος οργανισμός που ιδρύθηκε για να προωθήσει την Τουρκία, την τουρκική γλώσσα, την ιστορία, τον πολιτισμό και την τέχνη της χώρας, για να καταστήσει σχετικές πληροφορίες και αρχεία διαθέσιμα προς χρήση στο κοινό, να παρέχει υπηρεσίες διεθνώς σε ανθρώπους που επιθυμούν να λάβουν εκπαίδευση στους τομείς της τουρκικής γλώσσας, πολιτισμού και τέχνης, να βελτιώσει τη φιλία μεταξύ Τουρκίας και άλλων χωρών και να αυξήσει την πολιτισμική αλληλεπίδραση. Ως ένα ίδρυμα που σχετίζεται με τον Οργανισμό Yunus Emre, πραγματοποιεί μελέτες για τη διδασκαλία της Τουρκικής σε πολιτιστικά κέντρα ανά τον κόσμο, με στόχο την προώθηση της χώρας σε πολιτισμικό και καλλιτεχνικό επίπεδο, ενώ επιπλέον παρέχει στήριξη και σε επιστημονικές έρευνες. https://www.yee.org.tr/en
Το Πρόγραμμα Διαπολιτισμικού Διαλόγου Ευρώπης- Τουρκίας διοικείται από το ίδρυμα Yunus Emre και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκική Δημοκρατία και στόχο έχει να βελτιώσει τον πολιτισμικό διάλογο μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας φέρνοντας κοντά διαφορετικά ιδρύματα με ποικίλα πολιτισμικά προφίλ, μέσω της χρηματικής ενίσχυσης για τις τέχνες και τον πολιτισμό. https://icd.yee.org.tr
Η Emmy Bacharach είναι επαγγελματίας ειδικευμένη σε θέματα χωροταξίας, οπτικοακουστική καλλιτέχνης και DJ και εργάζεται στο σταυροδρόμι της αρχιτεκτονικής, του ήχου, του κινηματογράφου και των τεχνολογιών εμβύθισης. Το έργο της ερευνά τις κοινωνικές, πολιτικές και χωροταξικές δυνατότητες εκμετάλλευσης των ψηφιακών τεχνολογιών. Η Emmy σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και αργότερα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο Royal College of Art, όπου ξεκίνησε να μελετά την κινούμενη εικόνα, τον ήχο και τις τεχνολογίες εμβύθισης. Το έργο της “Proxy Architecture”, το οποίο παρουσιάστηκε στην έκθεση “Ecologies: Environments, Bodies and Mediated Worlds” στα Ψηφιακά Στούντιο του Goldsmiths, εισάγει τους θεατές σε έναν εικονικό κόσμο, σε μία αιωρούμενη πόλη που αποτελείται από ψηφιακά κομμάτια της Κωνσταντινούπολης και αποτυπώνει σκέψεις για την συλλογική δυνατότητα του εικονικού χώρου. Το ερευνητικό της έργο “Sonic Urbanism in Detroit: Techno as a Spatial Act” ερευνά την επίδραση του αστικού χώρου στην μουσική υποκουλτούρα, συζητώντας για την χωρική παρέμβαση της τεχνολογικής παραγωγής και της ηχητικής συλλογικότητας στα πλαίσια της μετα-βιομηχανικής αστικής κατάστασης του Ντιτρόιτ. Είναι συν-ιδρύτρια του Xcessive Aesthetics, μιας διεπιστημονικής συλλογικότητας που μελετά δεδομένα και ζητήματα εικονικής πραγματικότητας σε κατασκευασμένα περιβάλλοντα.
https://rca.ac.uk/students/emmy-bacharach
Η Ruth Catlow είναι συν-ιδρύτρια και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Furtherfield και ηγετική προσωπικότητα σε πολλά δίκτυα χειραφετητικής κουλτούρας, πρακτικών και λόγου. Έχει συνεπιμεληθεί παραπάνω από 60 εκθέσεις ψηφιακών έργων σχετικά με θέματα επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χώρου, εναλλακτικής οικονομίας και πολιτικών κοινότητας. Βασική ομιλήτρια και συγγραφέας αμέτρητων δημοσιεύσεων σχετικών με την τέχνη, την τεχνολογία και την κοινωνική αλλαγή, έχει υπάρξει και επιμελήτρια του διεθνώς αναγνωρισμένου έργου “Artist Re:Thinking the Blockchain”. Το 2019, η σειρά έργων της “DAOWO” που δημιουργήθηκαν με τον Ben Vickers (Γκαλερί Serpentine) κέρδισαν σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο το βραβείο NICE για τη Δημιουργική Οικονομία. Διευθύνει τα Καλλιτεχνικά Εργαστήρια “DECAL” στο Furtherfield και αναπτύσσει συνεργασίες για νέα οικονομικά στο χώρο των τεχνών.
Η Dr. Lina Džuverović είναι επιμελήτρια και Λέκτορας της Καλλιτεχνικής Πολιτικής και Διοίκησης στο Κολλέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Η έρευνά της εστιάζει σε τρόπους με τους οποίους η σφαίρα της σύγχρονης τέχνης μπορεί να αποτελέσει τόπο αλληλεγγύης και ενίσχυσης της κοινότητας. Η Lina δίδασκε παλαιότερα στο Πανεπιστήμιο του Reading στο IZK- Ίδρυμα της Σύγχρονης Τέχνης, TU Graz της Αυστρίας, ήταν Καλλιτεχνική Διευθύντρια στην Οργάνωση Calvert 22, ιδρυτική διευθύντρια στο γραφείο Electra με έδρα το Λονδίνο, ενώ έχει συμβάλλει σε έργα επιμέλειας στο ICA και στο Lux Centre στο Λονδίνο και το Momentum Biennial στη Νορβηγία. Το 2006 έλαβε τον τίτλο “Decibel Mid-Career Curatorial Fellow” στο Συμβούλιο Τεχνών Αγγλίας.
Η Νταϊανα Γεωργίου είναι συγγραφέας και επιμελήτρια με έδρα το Λονδίνο. Στην επιμελητική της πρακτική επιστρατεύει κουήρ, φεμινιστικές και απο-αποικιακές θεωρίες με στόχο τη δημιουργία τόπων συνάντησης που προάγουν τον διάλογο, τον πειραματισμό και την συνεργασία εντός και εκτός θεσμικών παραμέτρων. Το “EcoFutures”, το πιο πρόσφατο πρότζεκτ που συνεπιμελήθηκε (Λονδίνο, 2019), εστίασε στις επιδράσεις των οικολογικών ζητημάτων στο φύλο, τη φυλή και τη σεξουαλικότητα και συμπεριλάμβανε τη συμμετοχή δέκα οργανώσεων και μιας ομάδας πάνω από 70 καλλιτεχνών, θεωρητικών και ακτιβιστών. Άλλα πρότζεκτ της συμπεριλαμβάνουν την έκθεση βίντεο “Transitional States: Hormones at the Intersections of Art & Science” (Λονδίνο, Λίνκολν, Βαρκελώνη, Μπολόνια, 2017-18), το πρόγραμμα “Deep Trash Live Art” (Λονδίνο, 2017-18), το πρόγραμμα “Now You Can Go” με θέμα την φεμινιστική σκέψη, την τέχνη και τον ακτιβισμό το οποίο έλαβε χώρα διαδοχικά στα Showroom, ICA, Space Studios and το Raven Row (Λονδίνο, 2015). Η Γεωργίου έχει διδακτορικό στον Οπτικό Πολιτισμό από το Πανεπιστήμιο Goldsmiths του Λονδίνου, στο οποίο ανέπτυξε μία καινοτόμα προσέγγιση της σχέσης ανάμεσα στη γραφή για την τέχνη και την υποκειμενικότητα, υπό το πρίσμα φεμινιστικών και ψυχαναλυτικών θεωριών.
Η Huma Kabakcı (γ. το 1990, Λονδίνο) είναι μία συλλέκτρια δεύτερης γενιάς, ανεξάρτητη επιμελήτρια και ιδρυτική διευθύντρια του Open Space, που ζει και εργάζεται μεταξύ Λονδίνου και Κωνσταντινούπολης. Η Kabakcı έχει πτυχίο Διαφήμισης & Μάρκετινγκ από το College of Communication του Λονδίνου και μεταπτυχιακό στην Επιμέλεια Σύγχρονης Τέχνης από το Royal College of Art. Έχει δουλέψει σε διάφορες γκαλερί, μουσεία και τόπους δημοπρασιών τόσο στην Αγγλία όσο και στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων του τμήματος Πωλήσεων Σύγχρονης Τέχνης του Sotheby’s (Λονδίνο), της Γκαλερί Albion (Λονδίνο) και του Μουσείου Πέρα (Κωνσταντινούπολη). Η Kabakcı έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην Τουρκική, Μεσανατολική σύγχρονη τέχνη και την αναδυόμενη σύγχρονη τέχνη στο Λονδίνο. Η έρευνά της αναφέρεται σε θέματα όπως η διασπορά, η μετανάστευση, η πολιτισμική ταυτότητα, ο διαπολιτισμικός διάλογος και η μνήμη. Έχει συνεισφέρει σε δημοσιεύσεις όπως στο Border_less, το περιοδικό FAD, το Guggenheim Blog, το IAN (Istanbul Art News) και το Περιοδικό SYRUP. Το 2018 η Kabakcı ολοκλήρωσε μία επιμελητική υποτροφία στo Biennial του Λίβερπουλ. Νεότερα πρότζεκτ της περιλαμβάνουν το “Tender Touches” (Λονδίνο), με τη συν-επιμέλεια της Inês Neto dos Santos, οργανωμένο από το Open Space.
Η Tamara Kametani γεννήθηκε στη Σλοβακία και κατοικεί στο Λονδίνο Σλοβάκα όπου και ασχολείται με οπτικά καλλιτεχνικά έργα σε ποικιλία από μίντια όπως εγκαταστάσεις, βίντεο, φωτογραφία και γλυπτική, με έμφαση στην διαδικτυακή εξειδίκευση. Από τα κυριότερα ζητήματα που την απασχολούν είναι οι σχέσεις εξουσίας, η παρακολούθηση, η ιδιωτικότητα και η πρόσβαση στις πληροφορίες. Ενδιαφέρεται εν μέρει για τον ρόλο που διαδραματίζει η τεχνολογία για την κατασκευή σύγχρονων και ιστορικών αφηγήσεων και οι νέες εμπειρίες που προσφέρουν. Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στηνΣύγχρονη Καλλιτεχνική Πρακτική από το Royal College of Art το2017. Η Kametani έχει συμμετάσχει σε έναν αριθμό καλλιτεχνικών στεγάσεων και σε διεθνείς εκθέσεις. Πρόσφατες δραστηριότητες και εκθέσεις της περιλαμβάνουν το Swayze effect, Platform Southwark, χορηγούμενο από το AGORAMA. Λονδίνο (2019), 404-Resistance in the Digital Age, RAGE Collective, CFCCA, Manchester (2019); For the Time Being, The Photographers’ Gallery, χορηγούμενο από το CCA Royal College of Art, London (2019); Digital Diaspora, Studio 44, Stockholm (2019); Summer Show, Florence Trust, London (2018) και Triennial of Photography, Hamburg (2018). https://www.tamarakametani.com/
Ο Γεώργιος Μάκκας, γεννημένος στην Αθήνα το 1977, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την φωτογραφία από νεαρή ηλικία. Είναι απόφοιτος Φωτογραφίας Ντοκιμαντέρ στο Newport της Αγγλίας. Το έργο του σχετίζεται με τη πληθυσμιακή μείωση της αγροτικής Αλβανίας και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Observer Hodge Award. Το 2010 ο Μάκκας συμμετείχε στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα “SETSE” στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Ποζνάν της Πολωνίας. Το έργο του εκτέθηκε στη National Portrait Gallery στο Λονδίνο, στο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Αθήνας, στο Φεστιβάλ MedPhoto στο Ρέθυμνο, στο Fotonoviembrein Valencia, στο Fotografia Europea στο Reggio Emilia, στο Le Voci dell’Inchiesta στο Pordenone, στο DUMBO Arts Festival στη Νέα Υόρκη και στο Design Biennial της Κωνσταντινούπολης, ενώ έργα του βρίσκονται στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Ο Μάκκας ενδιαφέρεται για τη διατήρηση της μνήμης μέσα από την σκοπιά του φακού των μίντια. Οι πρακτικές περιλαμβάνουν τη φωτογραφία πορτραίτου, τη μαγνητοσκόπηση ανθρώπινων ιστοριών και την αποτύπωση του εξαφανισμένου προσώπου των πόλεων. Περισσότερα στο: https://www.gmakkas.com/about/index
Η Ioana Man είναι multidisciplinary designer με παρελθόν στην αρχιτεκτονική, στον σχεδιασμό και στην κριτική πρακτική. Το έργο της παράγει νέες συνδέσεις μεταξύ των πεδίων της αρχιτεκτονικής, της επιστήμης και των τελετουργιών με σκοπό να σχηματίσει, να ανακαλύψει και να φανταστεί εναλλακτικές μελλοντικές καταστάσεις. Πρόσφατα έχει εστιάσει την προσοχή της σε ένα μακροπρόθεσμο έργο που σκοπεύει να φέρει αρχιτέκτονες κοντύτερα στην μικροσκοπική κλίμακα και στους επιστήμονες που την αξιοποιούν μεθοδολογικά. Έργα της έχουν εκτεθεί με τη στήριξη του Open Platform στη Wellcome Collection και στην Αρχιτεκτονική Κοινότητα Λονδίνου. www.ioanaman.com
Ο Θοδωρής Προδρομίδης είναι visual artist και σκηνοθέτης που μένει στην Αθήνα. Έργα του έχουν εκτεθεί σε γκαλερί, μουσεία και φεστιβάλ όπως το Galerja Nova, το State of Concept, την 1η και 5η Biennale Θεσσαλονίκης, την 4η Biennale Αθήνας, το Werkleitz Zentrum Für Medienkunst και το Haus Der Kulturen Der Welt. Από το 2017 είναι Επισκέπτης Καλλιτέχνης στα πλαίσια του προγράμματος Risk Change στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εθελοντής στο Ανοιχτό Σχολείο για Μετανάστες του Πειραιά. Είναι μέλος του Ιδρύματος Ριζοσπαστικής Φαντασίας, της κοινότητας του Δικτύου Σχολικής Αλληλεγγύης, καθώς και υπότροφος του Artworks, του Προγράμματος Καλλιτεχνικών Υποτροφιών του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την περίοδο 2019-2020. www.theoprodromidis.info
Η Yağmur Uyanık είναι καλλιτέχνης από την Τουρκία με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, με παρελθόν στα πεδία της αρχιτεκτονικής, των μίντια και της μουσικής. Το έργο της ερευνά την επανάληψη, την πρόοδο και την ασάφεια μέσα από τη δημιουργία οργάνων μετατόπισης με τη χρήση φωτός, ήχου και χώρου κι έχει ως στόχο να εκτείνει τα ψηφιακά μέσα σε τέτοιο σημείο ώστε να καταστούν φυσική εμπειρία. Η Uyanık έλαβε το Μεταπτυχιακό της στη Τέχνη & Τεχνολογία από Ίδρυμα Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο ως υποτροφος Fulbright. Το έργο της έχει εκτεθεί σε διεθνές επίπεδο σε θεσμούς όπως το Ars Electronica, το Sonar D+, το Signal Light Festival, το MUTEK, το Exploratorium, την Ακαδημία Επιστημών της California και τη Diego Rivera Gallery. https://yagmuruyanik.com
Η παρούσα έκδοση δημιουργήθηκε με την οικονομική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το περιεχόμενο αυτής είναι αποκλειστική ευθύνη του Βρετανικού Συμβουλίου και δεν αντανακλά απαραίτητα τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Furtherfield Gallery at the McKenzie Pavilion is located in the middle of Finsbury Park in North London, across the children’s playground from the cafe, next to the boating pond. Accessible between the gates near Finsbury Park Station and Manor House Station.
Furtherfield content is published
